ما "در زمان های جالبی زندگی می کنیم" اما این محض آن زمانی است که من تمام زندگی ام را وقف انتظاری آن کرده ام!
نویسنده: عارف حسن آخوندزاده، تحلیلگر پاکستانی تاجیک، عضو هیئت مشورتی سنگر
بازنگری و ارزیابی وضعیت حاکم در خانه و به طور کلی در جهان
من معتقدم که تا ماه گذشته اوضاع در سیستم قدیمی پاکستان مثل همیشه باثبات و فاسد بود، همانطور که توده های آن همیشه بی حرکت بودند. عمران خان به "نخست وزیر منتخب داوران" معروف بود... هیچ کس در سیستم از او ناراحت نشد. آنها در واقع از عملکرد سیاسی ناگوار او به عنوان نخست وزیر آزرده خاطر شدند. در واقع او بسیار نامحبوب شده بود و بد کار می کرد. مردم کمبودی های شخصیتی او را مقصر می‌دانستند و او را به بی‌کفایتی و سوء مدیریت متهم می‌کردند... تا همین دو ماه پیش همینطور بود. این وقایع در اوکراین بود که تشکیلات دولت پاکستان و حامیان قدیمی غربی آن را عصبی کرد و همه چیز را تغییر داد. مثل ضربه زدنی به دندان پوسیده بود.
برای توضیح بیشتر:
آشفتگی و نیروهای ژئوپلیتیک جهانی بزرگتر در حال کار هستند... و آنها کل ساختارهای قدرت جهانی سنتی "نظم قدیمی" را متزلزل کرده اند. پاکستان همیشه تنها ضمیمه این ساختارها بوده است و اکنون این تغییرات چشمگیر بین المللی خارجی را در بدنه خود نشان می دهد.
زمانی که افزایش قیمت ها تقریباً در دوران کووید شروع شد، خلق و خوی مردم ترش شد. این همان چیزی است که عوام بیشتر از آن اذیت می‌کشند... و تا ماه مارس هیچ مسئله ای از "قومی غیرت" یا خشم ملی وجود نداشت. مردم عمران خان را یک فاسق جنسی، یک کاپیتان کریکت ساده لوح و ناشایست برای سیاست، و یک یک خروپف کننده کوکائین می نامیدند. از برگرداندن سیاستمداران قدیمی دزد مانند زرداری و نواز صحبت می‌کردند. با این حال، سفر او به مسکو در جریان حمله به اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ - یک تصادف محض - بود که توپ تغییر را در جهتی بسیار متفاوت قرار داد. آمریکا سپس ستاد ارتش را تهدید کرد، که در ازای آن، مانند همیشه عمل کرد... در غیر این صورت، پروژه استراتژیک پاکستان و چین CPEC تا کنون در دوره تصدی باجوا و نخست‌وزیری سیاسی نواز شریف در سال ۲۰۱۵ طرح‌ریزی شده بود و هیچ‌کس مزاحم نبود. آمریکا تنها زمانی احساس خطر کرد که روسیه اقداماتی مصمم برای به چالش کشیدن آن در صحنه جهانی انجام داد، همانطور که من همیشه پیش بینی کرده ام.
حتی الان هم همینطور است. در مورد پاکستان، هیچ چیز پس از ۱۰ آوریل ۲۰۲۲ دیگر مثل سابق نخواهد بود. اما اگر کسی از من در مورد هر نوع موفقیت انقلابی کلاسیک در اینجا بپرسد - اصلا مطمئن به آن نیستم. احتمال وقوع یک جنگ داخلی وجود دارد که این کشور درهم و برهم و ناکارآمد و ساختارهای ویران شده آن را برای همیشه در هم خواهد شکست. زیرا واقعیت آن همین است.
پاکستان مانند همیشه یک کشور مشتری درجه سه است. اول امپریالیسم بریتانیا و آمریکا؛ و در حال حاضر ژئوپلیتیک روسیه و چین، هرچند در اخیری ها خیر بیشتر است. بنابراین هیچ کس نباید در مورد پاکستان توهمات عجیب و غریب داشته باشد. حتی در حال حاضر، رهبری سنتی آن هنوز هم برای الهام و حمایت گرفتن به سمت غرب بسیار نگاه می کند - حتی اگر قدرت غرب اکنون به طور بالقوه برای همیشه پایان یافته است، اگرچه ممکن است هنوز در چشم عادی اینطور به نظر نرسد.
حرکت‌های تازه‌ای که ولادیمیر پوتین در عزم خود برای رویارویی با خفقان جهانی و تاریخی آتلانتیست ها اعلام کرد تا چند روز دیگر آشکار می‌شود و بی‌تردید رویدادها را در همه جا تسریع می‌بخشد... و با غرب و دستگاه‌های سرسخت آن مانند پاکستان مقابله خواهد کرد.
ما "در زمان های جالبی زندگی می کنیم" اما این محض آن زمانی است که من تمام زندگی ام را وقف انتظاری آن کرده ام!
