آنها خود را به اصطلاح "جامعه جهانی" مینامند و جهان را در بدبختیها و تراژدیها فرو میبرند.
نویسنده: ملک ستیز
ترامپ در کاخ سفید میز بزرگی را پهن کرده و خود نشست مهمی را مدیریت و ریاست میکند. نخست برای پنج دقیقه در باب وضعیت جهان و با توجه به جنگ در اوکراین صحبت میکند. اغراق و مبالغه همهی واژه های سخنان این سیاستمدار از خود راضی را پر کرده است. او از دستاورد هایش برای صلح در جهان گپ میزند و آنگاه از شش جنگی که گویا او متوقف کرده یادآوری میکند و سپس به مخاطبین خود که رهبران اصلی دنیای غرب هستند میگوید: "من این جنگ را نیز خموش میسازم. این کار احمقانه را بایدن فراهم کرد و من باید تمامش کنم".
در دور میز رهبران آلمان، فرانسه، بریتانیا، ایتالیا، ناتو و کمیسیون اتحادیه اروپا نشسته اند و با کمال موافقت سخنان ترامپ را میشنوند و تایید میکنند.
سپس ترامپ رشتهی سخن را به زیلینسکی میدهد. رییسجمهور اوکراین با سخنان احساساتی در تلاش است تا همه را خوشحال سازد و میگوید: "امروز ما «بهترین» نشست را با رییسجمهور ترامپ داشتیم". سپس میگوید: "نه، بهترینش در آینده خواهد بود، ما بسیار نشست خوبی داشتیم".
آنگاه ترامپ نگاه های پدرانه به شرکت کنندگان نشست میاندازد و به منشی عمومی ناتو میگوید شما هم چند سخنی بگویید. به همین ترتیب نوبت را به رهبران کشور های اروپای غربی میدهد تا در باب صلح و جنگ سخن گویند. همه در باب «شهکار» های ترامپ سخن میگویند. ترامپ با نگاه های بزرگمنشانه و خنده های غرورآمیز بچه ها را تشویق میکند. او امانوئل مکرون را رهبر خوب برای فرانسه، کییر استارمر را مدیر برجسته برای بریتانیا، فریدیش مرتس را رهبر پویا برای آلمان و جورجیا ملونی را زن توانا در مدیریت کابینه ایتالیا میخواند. بچه ها همه خرسند هستند و رییس مجلس از این همه مباهات لذت میبرد.
این در حالیست که جهان بد ترین روز های خود را در عدم هماهنگی، گسترش فقر، نبود عدالت اجتماعی، تخطیهای گسترده حقوق بشری، اشغال و کشتار، فاجعهی محیط زیستی، کمبود منابع برای حمایت های بشردوستانه، مهاجرت های سیلآسا و صد ها بحران و ابر بحران دیگر به سر میبرد. پس از جنگ دوم جهانی، جهان هیچگاهی با چنین فاجعه برنخورده است. عاملین اصلی این بحرانها همینهایی هستند که حالا در تلاش امتیازات سیاسی میباشند. مگر چنین نیست؟
کسی نمیپرسد که بحران خاور میانه از کجا آغاز شد و حالا به چه فاجعه که ننگ بشریت است رسیده است؟ پیامد جنگ نافرجام بر ضد هراسافگنی در جهان چیست؟ خروج بیمسئولیت و بیبرنامه جنگندگان شما چه بلایی بر سر مردم افغانستان آورد؟ چه کسانی پاسخگوی وضعیت زنان، کودکان و جوانان بیکار و بی سرنوشت مهاجر افغانستان است؟ کودکانی که در غزه از گرسنگی میمیرند توسط کیها بمبارد میشوند؟ عامل و مسبب کاهش وحشتناک فعالیتهای نهاد های خیریه و مددرسان که قربانیان جنگهای شما را پوشش میدادند، کیها هستند؟ مگر اسرائیـــل میتواند بدون حمایت شما دولتهای مستقل در خاورمیانه را زیر آتش گیرد؟
وقتی به سخنان رهبران جهان غرب با دقت توجه کردم، یکبار دیگر متیقن شدم که وقتی میگوییم جامعهی جهانی منظور ما همین تصویر است که میبینم. شاید بگویید جامعه جهانی یعنی همچنان روسیه، چین، هند، برازیل، افریقای جنوبی و.... اما نه چنین نیست.
اینکشور ها برای نظم جامعه جهانی پول ناچیزی را استفاده و هزینه میکنند. اما این امریکا و اروپاست که میکانیسمی را به نام نظم جامعهی جهانی مدیریت و برایش هزینه میکند. باور کنید این تصویر واقعی جامعهی جهانی است. باور کنید!
