به معامله گران سیاسی دیروز و طالبان به قدرت رسیده امروز
نویسنده: احمد سعیدی، تحلیلگر امور افغانستان و منطقه (آلمان)، ویژه سنگر
اکثر اوقات موضوعاتی را که در صفحات اجتماعی می نویسم یک تعداد از دوستان میگویند شما سیاستمداران، شما تحلیلگران وطن را خراب کردید خانه شما سیاستمداران افغانستان خراب گردد.
شاید این دوستان فریبکاری و معامله گری های بعضی از سیاستمداران کشور ما را که دیده اند حق بجانب باشند.
من بطور نسبی الفبای سیاست را میدانم و در حقیقت باور دارم که سیاست زشت است چون هیچ معیار و ارزشِ ثابتی ندارد. بخصوص سیاستمداران افغانستان دروغ میگویند بخاطر منافع شخصی خود دست به هر معامله ای ننگین میزنند نه دوستی شان معلوم است نه دشمنی شان، اگر این سوال را از سیاستمداران افغانستان بپرسید این سیاسیون ابن الوقت برای پوشانیدنِ این حقیقت نیز دلیلی دارند.
آنها می گویند سیاست، دوست و دشمنِ دایمی ندارد. گرچه خودم نیز جمله فوق را بعضی اوقات به زبان آورده ام ولی این جمله آنقدر کراهت آور و متنفرکننده است که حتی نمی توانید تصور کنید که آن مردمان چقدر می توانند فضول و حیله گر باشند. بعضی از سیاسیون طالب با چنین جملاتی فریبنده ای حامیان خود را نیز متقاعد میسازند. درست است که سیاست هرگز هیچ ارزشِ ثابتی ندارد و در تغییر است. تنها ارزش برای سیاست، منافعِ سیاستمدار است و بس بار بار دیده شده که سیاسیون طالب نظر به لزوم دیدِ خود تغییرِ مسیر می دهند. اگر نیاز به ماندن ریش بود ریش میگذارند اگر نیاز به دریشی لکس و نکتائی باشد آنرا میپوشند اگر نیاز بود هر لحظه بخاطر نماز به جماعت میروند و پشت سر هر کس و ناکس اقامه میکنند، اگر نیاز بود مثلِ مردم عادی لباس می پوشند، روزی دیگر همهء این کارها را کنار می گذارند و رنگِ دیگر می گیرند.
همه چیز بستگی به منافعِ خود شان دارد. اینگونه مردم اعوام را نیز کودن و بی شعور ساخته اند. قوهء تفکر و تعقلِ مردم را تقریبا خوابانیده اند. آنها حتی به مردم تلقین کرده اند که اگر دنبالِ یکی نباشید، دیگران شما را خواهند خورد. اینها ظریف ترین حقه های آن مردمان اند. اینها موفق شده اند برای حفظِ منافع خود، هزاران نفر را قربانی کنند. اینها به مردم ارزش های دروغین ساخته اند و حامیانِ خود را دنبالِ نخودِ سیاه فرستاده و در آینده نیز می فرستند.
اگر درک و شعور حقیقی و فراگیر و همه جانبه در سرزمین ما میبود هیچ کسی دنبالِ این به اصطلاح رهبران و سیاستمداران طالب ابن الوقت نمی رفتند، در اکثر کشور های دیگر مردم دنبالِ اشخاص و افرادی میروند که با همه یک رنگ بوده و با همه در صلح و آشتی بدون تمامیت خواهی و خود فروشی زندگی مینمایند. در کشور های دیگر مردم از کسی یا کسانی حمایت میکنند که صادق، راستگو و خلاق اند، هنر خدمت گذاری داشته باشند، همیشه با مردم خود بوده در غم درد شان خود را شریک دانسته اند با همه در پذیرش و دوستی به سر برده باشد. در تعدادی زیادی از کشور های دیگر مردم در رکابِ کسی قدم می زنند که همه مرز ها را کنار گذاشته و با دیگران در برابری و برادری زیست مینماید. در دنیای دیگر بخصوص کشور های اروپایی مردم کنارِ کسی می ایستند که برای وصلِ مردمان می کوشد.
تا روزی که مردم افغانستان با صداقت به این چیز ها نیندیشند، خبری از صلح و آرامش هم پذیری هرگز بگوش ما نخواهد رسید. آشتی سیاستمداران طالب صلح نیست. زیرا صلحِ اینها تفاهمِ شخصیِ دو طرف برای سوار شدن روی گرده ی توده های نا آگاه مردم است. صلح حقیقی روزی به افغانستان خواهد آمد که هیچ یک از سیاستمداران معامله گر طالب خریداری نداشته باشند، و مردم با ایستادن در کنارهم، به شعارهای دروغینِ آنها خنده سر دهند و آنان را برای اینکه اول می جنگند تا بعدا به صلح برسند، مسخره کنند.
بدی مکن که درین کِشت‌زارِ زود زوال
به داسِ دهر همان بِدرَوی که می کاری
