حکمتیار خاموش است و یا خاموش شد؟
نویسنده: فضل من الله ممتاز، تحلیلگر امور افغانستان
همه میدانند که اقای حکمتیار شخصیت خبر ساز است. در دشوار ترین شرایط ظهور و حضور مطبوعاتی داشت.
استاد ربانی مقوله ای مشهوری در رابطه به وی داشت که میگفت: "اگر میخواهید نوایا و راز های حکمتیار را بدانید خطبه های نماز جمعه ان را بشنوید". همچنان بینظیر بهتو در کتاب خاطرات خود ( "دختر شرق") گفته است: "حکمتیار شخصیت خبر ساز است. خطبه های روز جمعه اقای حکمتیار بمثابه کنفرانس های مطبوعاتی هفته وار ان بود"
بعد از تحولات ایشان گاه گاه مشوره های سیاسی، نظامی و حتی مذهبی را برای طالبان تقدیم میکرد و اما طالبان هرگز این مشاوریت حکمتیار را تحویل نگرفت. بعدا وی به انتقادات طالب پرداخت که باعث منع خطبه و محاصره دفتر ان گردید. بیشتر از سه ماه میشود که ایشان کاملا مهر سکوت را برلب نهاده است و همچنان ملاقاتهایشان هم تقلیل یافته است.
هواداران ان در صفحات اجتماعی خطبه های استهلاک شده ان را بنشر میرساند. این دلالت به افلاس مواد مطبوعاتی ونشراتی ایشان را مینماید. از جانب دیگر نشاندهنده تقابل سختگیرانه طالب با وی است که بر ایشان حکمفرما نموده است. طالبان با این عمل خود مصمم است که حاضر را قبل از غیر حاضر مجازات نمایند. حکمتیار در ابتدا تصور داشت که مشترکاتی که با طالب دارد شاید مورد عطف و توجه طالب قرار گیرد.
از جانب دیگر خارج شدن رقبای سیاسی اش بخصوص جمعیت اسلامی از صحنه قدرت و سیاست مایه سعادت موقت ایشان گردید ولکن این خوشحالی شان ادامه نیافت و هیچ وقت تصور انرا نداشت که طالب از امامت مسجد ایمان هم منع نمایند.
حال دیده شود که تا چه وقت کاسه صبر ایشان لبریز میگردد.
تاریخ جوابگوی ان خواهد بود. اما این امر حتمی است چون اقای حکمتیار معتاد مطبوعات و رسانه ها است. این پیام تلخ برای حکمتیار و حلقه مقرب ان بود که با افتخار میگفتند دیگران ختم شده اند ما باقی هستیم.
آیا میتوان این سکوت را سکته مغزی احزاب نامید؟
