سازمان ملل نماینده پاکستان را به ریاست کمیته تحریم طالبان افغانستان گماشت.
نویسنده: احمد سعیدی، تحلیلگر مسائل افغانستان و منطقه (سوئیس)، مخصوص برای "سنگر"
در عکس: عاصم افتخار احمد، نماینده دایمی پاکستان در ملل متحد، به عنوان رئیس کمیته تحریم های 1988 شورای امنیت ملل متحد منصوب شده است که بر اساس یک لیست جدیداً منتشر شده از نقش های رهبری کمیته برای سال 2025، تحریم های هدفمند طالبان را نظارت میکند.
تصمیم سازمان ملل متحد مبنی بر انتخاب نمایندهی پاکستان بهعنوان رئیس کمیتهی تحریمها علیه طالبان افغانستان (بر اساس قطعنامهی ۱۹۸۸) و همچنین واگذاری سمت معاونت ریاست کمیتهی مبارزه با تروریسم شورای امنیت به این کشور، یک تحول مهم دیپلماتیک به شمار میرود؛ تحولی که میتواند پیامدهای چندجانبهای برای طالبان، افغانستان، پاکستان و جامعهی بینالمللی بههمراه داشته باشد.
با ریاست پاکستان بر کمیتهی تحریمها، بهاحتمال زیاد نظارت بر فعالیتهای طالبان افغانستانی تشدید خواهد شد. این نظارت میتواند شامل اعمال محدودیتهای بیشتر در زمینهی سفر، مسدودسازی داراییها و اعمال تحریمهای تسلیحاتی علیه گروه طالبان باشد؛ چرا که در حال حاضر، مناسبات میان طالبان افغانستانی و پاکستان چندان مطلوب بهنظر نمیرسد و احتمال استفادهی پاکستان از این موقعیت تازه، وجود دارد.
این انتخاب ممکن است طالبان افغانستان را ترغیب کند که در سیاستهای خود بازنگری کنند و به خواستههای جامعهی بینالمللی، بهویژه در زمینهی حقوق بشر و مبارزه با تروریسم، توجه بیشتری نشان دهند.
این انتخابات از سوی جامعهی جهانی بهعنوان تأییدی بر نقش فعال پاکستان در مبارزه با تروریسم و تعهد آن به امنیت منطقهای تلقی میشود؛ پاکستان با در اختیار داشتن نقشهای کلیدی در کمیتههای شورای امنیت، میتواند بر تحولات افغانستان و سیاستهای طالبان تأثیرگذار باشد؛ بهویژه در مقابله با گروههای شبهنظامی مانند تحریک طالبان پاکستان (TTP) که از خاک افغانستان فعالیت میکنند.
برخی کشورها و نهادها ممکن است نگران باشند که پاکستان از موقعیت جدید خود برای پیشبرد منافع ملیاش استفاده کند، بهویژه با توجه به روابط تاریخیاش با طالبان افغانستان.
برای بهرهبرداری مؤثر از این موقعیت، پاکستان باید شفافیت و بیطرفی خود را در اجرای تحریمها و سیاستهای ضدتروریستی نشان دهد تا اعتماد جامعهی بینالمللی را جلب کند.
پیامد
انتخاب پاکستان به این مناصب کلیدی در سازمان ملل متحد فرصتی برای افزایش فشار بر طالبان و تقویت مبارزه با تروریسم در منطقه است. با این حال، موفقیت این رویکرد بستگی به تعهد پاکستان به اجرای بیطرفانهی تحریمها و همکاری مؤثر با سایر کشورها دارد.