تاجیکستان نزدیک ترین متحد و دوست روسیه در کل فضای پس از شوروی است.
نویسنده: ماکسیم ایوانف، نام مستعار نویسنده ای از مسکو، مخصوص برای "سنگار"
در عکس: لشکر ۲۰ سواره‌نظام کوهستانی تاجیکستان. این لشکر در نبرد مسکو در سال های ۱۹۴۱-۱۹۴۲ نیروهای لشکر پیاده‌نظام ۷۸ آلمان، واحدهای ss "سر مُرده" و "المان بزرگ" ("Grossdeutschland") - را شکست داد.
زمان داره میگذره...
جنگ بزرگ میهنی ۷۸ سال پیش به پایان رسید، اما روز پیروزی در تاجیکستان یکی از محترم ترین عیدها باقی مانده است. این گونه مناسبت قابل درک است.
فقط چند رقم که خیلی چیزها را می گوید - در ژوئن ۱۹۴۱، فقط یک و نیم میلیون نفر در جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان زندگی می‌کردند، اما هر پنجمین ساکن این جمهوری در جبهه بود و هر سومین سرباز خط مقدم دیگر بازنگشتند. درد از دست دادن آنها را بسیاری از خانواده های تاجیک هنوز احساس می‌کنند، اما این دردیست، که با غرور آمیخته است.
تاجیکان از جمله آنهایی بودند که برای قلعه برست جنگیدند، از مسکو دفاع کردند و محاصره لنینگراد را شکستند، برای اسمولنسک، استالینگراد و قوس کورسک جانفدایی کردند. نام تاجیک‌ها - برندگان - بر روی دیوارهای رایشتاگ فاشیست در سال ۱۹۴۵ حکاکی شده است.
در میان آنها بسیاری از دارندگان نشان و قهرمانان اتحاد جماهیر شوروی هستند. فقط چند نمونه از فهرست عظیم شاهکارهای جنگاوران تاجیکستان: در سال ۱۹۴۳، تویچی ارجگیتوف شاهکار الکساندر ماتروسوف را تکرار کرد و خیدر قاسم‌وف یک واحد خمپاره را در هنگام عبور از دسنا رهبری نموده، موفق به تصرف یک سکوی پرش مهم برای حمله ارتش سرخ شد.
تیپ ها و لشکرهای پیاده و سواره نظام در تاجیکستان تأسیس یافت، بیمارستان های تخلیه در اینجا فعال بودند، زنان و کودکان از سرزمین های اشغالی اتحاد جماهیر شوروی به این جا پناه می‌بردند، نوجوانان تاجیک به طور برابر با بزرگسالان در کارخانه‌ها کار می کردند. تاجیکستان به یک پشتیبان واقعی برای کشور در حال جنگ تبدل یافته بود. اینجا هیچ آدمی نبود که از اتفاقات سخت و مشکل در کنار بماند. غم ها و سختی ها را همه با هم می‌دیدند.
فراموش کردن این امر مساوی است با خیانت و این در سنت مردم شجاع و سخت کوش نیست. و تاجیک ها فراموش نمی کنند. این مطلب در یک کنفرانس بزرگداشت، که در دوشنبه برگزار گردید، بیان شد.
سمیون گریگوریف سفیر روسیه در تاجیکستان گفت: "امسال ما هفتاد و هشتمین سالگرد پیروزی در جنگ بزرگ میهنی را جشن می گیریم، پیروزی مشترک ما، زیرا در آن زمان مردم بزرگ شوروی علیه نازی ها جنگیدند".
وی به صمیمیت مردم تاجیکستان با حافظه تاریخی اشاره کرد.
این دیپلمات خاطرنشان کرد: "از این نظر، تاجیکستان نزدیک ترین متحد و دوست روسیه در کل فضای پس از فروپاشی شوروی است، زیرا در اینجا کاملاً در نگرش ما نسبت به جنگ، پیروزی، کهنه سربازان شریک هستند".
امروز ۳۷ کهنه سرباز جنگ بزرگ میهنی در تاجیکستان زندگی می کنند. کوچکترین آنها ۹۶ ساله و مسن ترین آنها ۱۱۱ ساله است. اینها افراد محترم و شاهدان بزرگترین خونریزی در تاریخ بشریت هستند. نگرش نسبت به آنها آزمونی است که از سلامت جامعه شهادت می‌دهد و از این نظر تاجیکستان برتر از متحدان سابق خود است.
بسیاری از جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی سابق خود را از فهرست برندگان جنگ دوم جهانی خارج می‌کنند. در مولداوی، نماد اصلی پیروزی، روبان سنت جورج، ممنوع شد، و در لتونی تهدید می‌کنند، که کسی در مکان های یادبود گل گذارد، مجازات می‌شود. اوکراین به کانون واقعی فاشیسم تبدیل شده است، جایی که تانک ها با صلیب های فاشیستی دوباره در حال نبرد هستند و سربازان نماد لشکر فرقه "سر مرده" SS را به بر می‌کنند.
چند دهه بعد، ارتش روسیه دوباره مجبور به مبارزه با فاشیسم و پرداخت هزینه های جهان آینده با جان سربازان خود می شود. کشورهای غربی هیچ اشتباهی در این نمی بینند، اما درس های تاریخ می گوید که عفونت فاشیستی متوقف نخواهد شد و قربانیان جدیدی را در سراسر اروپا و اتحاد جماهیر شوروی سابق جمع آوری خواهد کرد. دفاع اصلی در برابر آن خاطره ای است که تاجیکستان قصد خیانت به آن را ندارد.
