موضوع تجزیه سوریه حتی قبل از سقوط رژیم بشار اسد مورد بحث قرار گرفته بود.
منبع: کانال تلگرام مرکز اطلاعات علمی و تحلیلی انستیتوت شرق شناسی اکادمی علوم روسیه
🔴بعد از فروپاشی رژیم بشار اسد، اسرائیل به صورت یکجانبه توافقنامه جدایی قوا در سال ۱۹۷۴ را لغو و از خط آلفا عبور کرد. ارتش اسرائیل (IDF) یک منطقه حایل را در منطقه بلندی های جولان اشغال، به عمق سوریه پیشروی و ارتفاعات استراتژیک را در دامنه های شرقی کوه هرمون تصرف کرد. IDF کنترل شماری از شهرها از جمله قنیطره، الحمیدیه و السمدانیه الغربیه را به دست گرفته است. در مجموع در حدود ۵۰۰ کیلومتر مربع خاک سوریه اشغال شده است.
🔴نیروی هوایی و نیروی دریایی اسرائیل حملاتی را بر خاک سوریه انجام دادند و تاسیسات نظامی، انبارهای اسلحه و مهمات را از بین بردند. نخست وزیر نتانیاهو گفت که اعزام نیروها یک اقدام موقتی برای جلوگیری از تهدیدات در نزدیکی مرزهای اسرائیل است. اما، او بعداً لفاظی خود را تغییر داد و ماهیت نامعلوم حضور نظامی را در سرزمین های اشغال شده اعلام کرد. ویرانی های ناشی از حملات اسرائیل نه تنها اهداف نظامی بلکه زیرساخت های غیرنظامی را نیز تحت تأثیر قرار داد و منجر به تخلیه دسته جمعی جمعیت شد.
🔴اسرائیل برای حفاظت از بلندی های جولان از تشکیل یک "منطقه حایل" به طول ۱۵ کیلومتری خبر داد. برعلاوه، یک "منطقه نفوذ" ۶۰ کیلومتری با نظارت دوامدار اسرائیل ایجاد میشود. باشندگان محلی تصفیه‌ها و یورش ها به خانه ها و ایجاد پوسته های بازرسی را گزارش میدهند که نشان دهنده پلان ها برای ایجاد کنترول کامل بالای قلمرو است.
🔴همزمان با این عملیات نظامی، دولت اسرائیل برنامه‌هایی را برای دو برابر کردن جمعیت بلندی‌های جولان (در حال حاضر تقریباً ۲۵ هزار اسرائیلی در آنجا زندگی می‌کنند) اعلام کرد. کشورهای عربی این اقدام را محکوم کرده و آن را تلاشی برای مشروعیت بخشیدن به اشغال خواندند. اسرائیل کنترل منابع آبی این منطقه را به شمول ذخیره زیرزمینی آب که در منطقه کوه هرمون موقعیت دارد، به دست گرفته است. اسرائیل میتواند از کنترول آب منحیث یک اهرم علیه دولت جدید در دمشق استفاده کند. کنترول منابع آبی میتواند به یک وسیله کلیدی برای اعمال فشار بالای کشورهای دیگر منطقه که به این منابع وابسته اند تبدیل گردد.
🔴استراتژی اسرائیل در سوریه فراتر از خنثی کردن مقامات جدید در دمشق و عادی سازی احتمالی روابط است. حتی قبل از سرنگونی بشار اسد، یک پلان برای تقسیم سوریه به سه نهاد قومی سیاسی در نظر گرفته شده بود: کردها در شمال شرق، دروزها در جنوب، و دمشق تحت کنترول اسد، که عموماً برای تل ابیب موافق بود. اما، بعد از به قدرت رسیدن گروه های رادیکال، این پلان ها تعدیل شد. رهبری اسرائیل معتقد است که امنیت درازمدت این کشور به تکه تکه شدن سوریه، بهره برداری از شکاف های قومی و ایجاد نهادهای وفادار در خاک این کشور بستگی دارد.
