چرا سازمان ملل به جنایات امریکا و متحدانش توجهی نمیکند؟
نویسنده: یعقوب احمدی، نام مستعار افسر سابق ارتش ملی افغانستان (ترکیه).
سایت “سنگر” چند مقاله در مورد سازمان ملل به نشر رساند، که توجه مرا به خود جلب کرد. بسیار دقیق روی نقش این سازمان در امور افغانستان، به ویژه در جلساتی که در دوحه برگزار می شود، انگشت گذاشتهاید. این نشست ها هیچ گاه به نفع مردم افغانستان نبوده، بلکه برعکس، عامل گرفتاری ها و بدبختی های آن شده است.
اما، همان تور، که ما میگوییم، “زیر کاسه نیم کاسهی هست”، یعنی این جا همه چیز شفاف نیست، در زیر سخنان زیبای اهداف این جلسات، نقشههای بسیار زشتی پنهانند.
نشست دوحه ارتباطی با به رسمیت شناختن طالبان نداشت. این فقط یک سرپوش بود، نوگ کوه یخ. هدف اصلی این جلسات این است، که چگونه خط دوحه، همان توافقنامه ۲۰۲۰ را با اهداف و برنامه جدید ادامه دهند. در پشت صحنه مراحل بعدی این معامله ننگین مطرح شد. وظیفه ایجاد و اعزام گروه های تروریستی کوچک به سرزمین های روسیه، ایران، چین و شروع فعالیت در داخل کشورهای مذکور است. غرب و امریکا دستورات واحد لازم را دادهاند.
در کامنت های بی بی سی، آشنا، آسوشیتدپرس، هشت صبح، ایندیپندنت و... نوشتم، که سازمان ملل باید بیطرف باشد، اما مغرضانه و جانبدارانه عمل میکند. سازمان ملل هیچ گاهی ناقیزین اصلی حقوق بشر، حقوق اطفال، حقوق زن و... "کشورهای دموکراتیک" آتشافروز، متجاوز، اشغالگر، مداخلگر به نام دموکراتی را محکوم و تحریم نکرده و هیچ قطعنامه ای علیه آنها اتخاذ ننموده است.
هیچ کشوری صدا بلند نکرد. نپرسید، که دلیل لشکرکشی امریکا، اروپا، غرب و ناتو در افغانستان چه بود؟ اگر هدف از مبارزه با تروریزم نابودی تروریست های القاعده و طالبان بود، پس چرا بعد از ۲۰ سال در افغانستان قدرت را به آنها تسلیم و خاک این کشور را به کانون تروریزم تبدل دادند؟
اگر قرار است سازمان ملل متحد حقیقت را بیابد و به افغانستان و مردم مظلوم آن کمک کند، باید به این سؤالات پاسخ داده شود و مجرمین به جزا برسند. مقصر اصلی امریکاست، که هدفمند و سیستماتیک مقاومت ضد تروریستی باقی مانده از احمدشاه مسعود در افغانستان را نابود کرد و ۲۰ سال تنها کاری، که انجام داد، طالب سازی و داعش سازی، بخصوص، در شمال افغانستان، مرزهای آسیای مرکزی و چین و ایران بود.
این سوال باید به طور مشخص پاسخ داده شود: چرا پشتون تباری به نام زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه امریکا در افغانستان، قدرت را عمداً به پشتون های طالب تسلیم داد؟ آیا کار او به نفع امریکا بود یا امریکای ها را احمق کرد؟ او به نمایندگی از امریکا به جهان اطمینان داد، که طالبان تغییر کرده است. اما چه تغییری را شاهد هستیم؟ طالبان بیش از گذشته وحشی تر، افراطی تر و آدمکش تر شدهاند. این روزها، که خلیلزاد فعالانه در بیثباتی پاکستان سهم میگیرد، میتوان نتیجه گرفت، که نه، او حرف خودش را نمیزند، بلکه حرف حرف امریکاست!
موارد دیگری را میتوان به این “پرونده امریکا” در سازمان ملل اضافه کرد. اولاً، ایالات متحده با اقدامات خود علیه عراق و مردم آن که در کشوری باثبات و امن زندگی میکردند، آرامش را از آنها ربود و آنها را بدبخت کرد. صدام حسین، رئیس جمهور یک کشور مستقل، بر چه اساسی به دار آویخته شد؟ و بالاخره وقتی “سلاح شیمیایی” در عراق پیدا نشد، چه کسی مقصر ویرانی این کشور، فاجعه و کشتار مردم آن است؟
به همین منوال، سوال ها از موارد دیگر این پرونده: دلیل حمله و حمایت از مخالفان دولت لیبی بر چه اسناد قانونی استوار بود و چرا معمر قذافی، رئیس جمهور لیبی را به فجیع ترین شکل شکنجه کرده، کشتند؟ مقصر اصلی کشتار مردم لیبی کیست؟ چه کسی باید غرامت اقتصاد بربادشده آن را بپردازد؟
در کنار این همه، سوال دیگری در مورد سوریه مطرح میشود، که نیروهای نظامی امریکا به اساس کدام فیصله سازمان ملل و اجازه که، کدام توافقنامه و تفاهمنامه در این کشور مستقر هستند و پایگاه دارند؟
مورد دیگر اوکراین است، کشوری آرام و در حال توسعه، بزرگترین کشور اروپا از نظر مساحت، که حالا به دام امریکا و متحدانش در اروپا افتاده، به یک خرابهزار تبدل شده است. ایالات متحده این کشور را به جنگ با روسیه، غول نظامی و صاحب بزرگترین انبار تسلیهات هستهای کشاند. روس ها و اوکراینی ها اسلاوها، یک قوم و برادران خونی هستند. به گزارش رسانه های غربی، تاکنون 100 هزار نظامی اوکراینی که هسته اصلی ارتش ملی این کشور محسوب می شدند، در جنگ ها کشته شده اند. اما واشنگتن اسلحه و پول در اختیار رژیم کییف قرار میدهد و بیش از ۵۰ کشور دیگر در اروپا و جهان را مجبور به انجام همین کار میکند. چرا امریکا کیف را اکمال میکند و عمداً مردم اوکراین را به سلاخی و قربانی کردن جان خود سوق میدهد؟ فردا اگر اوکراین در این جنگ مغلوب و از نقشه جهان حذف شود، پاسخ این را امریکا خواهد داد؟
با توجه به موارد فوق، سازمان ملل می تواند ۱۰۰ درصد «پرونده آمریکا» را تکمیل و به اعضای شورای امنیت و عموم مردم سازمان ارائه کند. این یک "پرونده جنایی" تمام عیار است که برای تهیه و ارائه آن به دادگاه بین المللی مشکلی وجود ندارد.
اما سازمان ملل هرگز این کار را انجام نخواهد داد، بلکه قادر به انجام آن نیست. چرا؟
سازمان ملل متحد یک سازمان جاسوسی است، که وظیفه آن مهر تأیید زدن به جنایات و اعمال خرابکارانه ایالات متحده و متحدانش است. این کشور محافظت نمیکند، بلکه برعکس، با کشورهایی، که از شهروندان و استقلال خود محافظت میکنند، مخالفت میکند. هر کشور مدافع و حق به جانب را نادرست میگوید و گوش به فرمان امریکا و انگلیس است.
سازمان ملل متحد یک سازمان جاسوسی است، که وظیفه آن مهر تأیید زدن و مشروعیت بخشیدن به جنایات و اعمال خرابکارانه ایالات متحده و متحدانش است. این کشور محافظت نمیکند، بلکه برعکس، با کشورهایی، که از شهروندان و استقلال خود محافظت میکنند، مخالفت میکند. هر کشور مدافع و حق به جانب را نادرست میگوید و گوش به فرمان امریکا و انگلیس است.
این سازمان همینی، که هست، بوده و خواهد ماند. بهتر است انسانیت به آن امید نکند و حتی از این بهتر یک سازمان جایگزین آن ایجاد شود، که بتواند از صلح، عدالت و برابری دولت ها و ملت های روی زمین محافظت کند.
با احترام، یک افسر (حالا غریبکار) اردو ملی افغانستان، که مورد خیانت آمریکا و ناتو قرار گرفته است.
