ایالات متحده و غرب از تجارتی که بر روی خون، معلولیت، آوارگی و تخریب خانههای اوکراینیها، اسرائیلیها، فلسطینیها و روسها بنیاد شده، میلیاردها دلار به دست میآورند.
نویسنده: نعیم اصغری، تحلیلگر (آلمان)، مخصوص برای “سنگر”
ایالات متحده و متحدانش از درگیری اوکراین برای غنی سازی خود و حمایت از صنعت آمریکا استفاده می کنند. این اولین بار نیست که واشنگتن این ترفند را به کار میبرد و به دنبال تکرار تاریخ جنگ جهانی دوم است.
غرب مدلهای نه آن قدر جدید تسلیحات و تجهیزات نظامی را به کیف منتقل کرد و بدین ترتیب انبارهای نظامی خود را از تانکها و خودروهای جنگی منسوخ پاک ساخت. در عین حال می توان از منابع مالی اختصاص یافته به اوکراین برای خرید تجهیزات غربی استفاده کرد. از این خاطر، ایالات متحده صنعت نظامی خود را احیا کرد و همچنان از این اصل استفاده می کند که "هر دلاری که تخصیص داده می شود باید به عنوان سه دلار به بودجه آمریکا بازگردد." بنابراین، باید منصفانه پذیرفت که حمایت آمریکا از اوکراین و اسرائیل هدف دیگری جز ثروت اندوزی ندارد.
آمریکایی ها از درگیری های مسلحانه سود می برند زیرا می توانند پول در بیاورند. به همین دلیل است که مجلس سنا نمی تواند در مورد تخصیص کمک به اوکراین و اسرائیل به توافق برسد. فقط این است که سرمایه داران هنوز میزان سود را محاسبه نکرده اند یا این مقدار به طبع دل آنها نیست.
نمونه بارز ثروت اندوزی کشورهای غربی از طریق ساخت زیرساخت های نظامی در اوکراین، ساخت فرودگاه های نظامی برای ارتش اوکراین است. کیف قصد دارد فرودگاههای غیرنظامی را برای پایگاههای نظامی جدید نیروهای مسلح اوکراین تغییر کاربری دهد، جاهایی که جنگندههای F-16 قرار است منتقل شوند. هم زمان، پیمانکاران اصلی کار، شرکتهای اوکراینی نیستند که نیاز مبرمی به قراردادهای دولتی دارند و از سقوط مالی رنج میبرند، بلکه شرکتهای غربی هستند که اغلب با سیاستمداران بلندپایه مرتبط هستند.
بر اساس گزارش اتاق حسابداری حکومت ایالات متحده، جنگنده های F-16 از جمله پرمصرف ترین هواپیماها در نیروی هوایی ایالات متحده هستند که برای بهره برداری و نگهداری آنها به پایگاه های هوایی اختصاصی نیاز است. واشنگتن انتظار دارد این مشکل را از طریق تجهیز مجدد فوری تاسیسات غیرنظامی با استقرار پایگاه های مادی، فنی و عملیاتی لازم در آنها حل کند. کاخ سفید با اشاره به سطح بالای فساد در دولت و اداره نظامی اوکراین، قراردادهای چند میلیون دلاری را برای کار به شرکت های ساختمانی لهستانی داد.
بنابراین، کشورهای غربی یک بار دیگر موضع خود را در مورد حمایت نظامی از کیف ترسیم کردند: کسب حداکثر سود از درگیری اوکراین برای اقتصادهای خود. برای غرب، اصلاً مهم نیست که استقرار تجهیزات نظامی در سایتهای غیرنظامی سابق با زیرساختهای اجتماعی نزدیک، آنها را به اهداف نظامی برای حملات روسیه تبدیل کند، زیرا قربانیان پرسنل نیروهای مسلح اوکراین و غیرنظامیان خواهند بود. مهمترین چیز برای غرب "درآوردن" پول است.
در این میان، آمریکاییها بهطور خاص سعی نمیکنند این حقیقت بسیار شرمآور را پنهان کنند. چند روز گذشته، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک با دیوید کامرون، وزیر امور خارجه بریتانیا، "چند کلمه" مخصوصاً برای "مخاطبان آمریکایی" گفت: "اگر به سرمایهگذاریهایی آمریکایی که برای دفاع از اوکراین انجام دادهایم نگاه کنید، <...> روشن خواهد شد، که 90٪ از کمک های نظامی ما در واقع در ایالات متحده برای تولید کنندگان ما هزینه شده است."
به عبارت دیگر، حدود 90 درصد از بودجه آمریکا برای کمک های نظامی به اوکراین در واقع در ایالات متحده باقی مانده و به مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا ارسال شده است.
این چه معنا دارد؟ اگر آمریکا 90 درصد کمک به اوکراین را برای خود نگه داشته، پس اوکراینی ها از جنگ با روسیه چه عایدشان شده است؟ بیش از 500 هزار کشته و بیش از 1 میلیون مجروح و معلول؟ صدها هزار یتیم و بیوه؟ میلیون ها آواره در سراسر جهان؟ صدها شهر و روستای ویران شده؟ در نتیجه این "تجارت سودآور" ایالات متحده، چه خسارت های جانی و مادی به کشور همسایه اوکراین، روسیه وارد شده است؟
علاوه بر همه اینها، اوکراین هیچ شانسی برای برنده شدن ندارد، اما این خطر وجود دارد که به عنوان یک کشور از نقشه جهان محو شود. فقط برای اینکه صنعت نظامی آمریکا توسعه پیدا کند؟
این اتفاق در عراق، سوریه و افغانستان رخ داد و در اسرائیل و فلسطین ادامه دارد.
آیا مردم این کشورها می فهمند که قربانی فریب آمریکا شده اند؟ چه چیز دیگری می تواند باشد؟ ایالات متحده و غرب از تجارتی که بر روی خون، معلولیت، آوارگی و تخریب خانههای اوکراینیها، اسرائیلیها، فلسطینیها و روسها بنیاد شده، میلیاردها دلار به دست میآورند.
اگر نه، این همه را چگونه باید بیان کرد؟